- “ก้มศรีษะ หลับตา ร่วมใจอธิษฐาน” นี่เป็นคำพูดปกติของการนมัสการในโบสถ์ทั่วไปได้บ่อยๆ

- น้องๆ ก็คงจะเคยสงสัยเหมือนกับพี่ว่า ถ้าเราอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่สะดวกที่จะหลับตาละ?

- หรือทุกคนคงเคยเจอเหตุการณ์แบบว่า บนโต๊ะกินข้าว คริสเตียนกำลังหลับตาอธิษฐานอย่างเข้มข้น แล้วพนักงานเอาอาหารมาเสิร์ฟ… เห้ย!! ทำไงดีฟระ

- แล้วการหลับตานั้นซีเรียสแค่ไหน เป็นคำสั่งมาจากพระคัมภีร์หรือเปล่า?

- ถ้าพร้อมแล้วก็ ก้มศีรษะ หลับตา แล้วไปดูคำตอบกันเลย #เดี๋ยวๆ #แล้วจะอ่านยังไง
.
.
.
- ต้องบอกก่อนว่า พระคัมภีร์ “ไม่เคย” สั่งให้หลับตาอธิษฐานครับ

- เราพบ “ท่าอธิษฐาน” ในพระคัมภีร์หลายรูปแบบมีทั้งท่ายาก ท่าง่าย เช่น คุกเข่า (ดนล. 6:10, อฟ. 3:14) ก้มหน้าลงถึงดิน (2 พศด. 20:18) ยืน (1 ซมอ. 1:26, มก. 11:25) กางแขน (1 พกษ. 8:54)

- จะเห็นได้ว่า มันไม่มีท่าอธิษฐานที่ถูกต้องเพียงท่าเดียว ไม่ใช่ว่าการอธิษฐานแบบหลับตาจะโฮลี่กว่าแบบลืมตา

- ถ้างั้น เรา “หลับตา” อธิษฐานกันทำไม?
.
.
.

- อันที่จริง การหลับตาอธิษฐานก็มีประโยชน์อยู่นะ

- นักเขียนคริสเตียนอย่าง Erin Davis เสนอว่า การหลับตาช่วยให้เราตัดสิ่งรบกวนรอบตัว และโฟกัสที่การคุยกับพระเจ้าได้มากขึ้น

- และ Laurie Dove มองว่า การก้มหน้าหลับตาเป็นท่าทางที่แสดงความถ่อมใจต่อผู้ที่เหนือกว่า (พระเจ้า) การหลับตาอธิษฐานจึงเป็นท่าที่หลายๆ ศาสนาทำเหมือนๆ กัน

- อย่างไรก็ดี อย่าลืมว่าพระคัมภีร์ไม่ได้สั่งว่า เราต้องหลับตาอธิษฐานเท่านั้น ดังนั้น น้องสามารถอธิษฐานแบบไม่หลับตาได้ เช่น ตอนขับรถ หรือต้องรับอาหารจากพนักงานเสิร์ฟ เป็นต้น

- อีกอย่างหนึ่งที่ต้องระวังคือ การก้มหน้า หลับตาอธิษฐาน อาจกลายเป็นความ “ขี้อวด” ได้ ถ้าเราทำมันเพื่อโชวว่าเรา “โฮลี่” กลางฝูงชน (มธ. 6:5-8)