“กู, มึง, เหี้ย"
คำหยาบคายแบบนี้มีให้เห็นกันทั่วไปในสังคม ว่าแต่พระคัมภีร์มองเรื่องนี้อย่างไร? เราคริสเตียนสามารถพูดได้หรือไม่?
อยากรู้ เลื่อนนิ้วโลด!
คำเตือน : คำในบทความนี้ไม่มีการเซนเซอร์ใดๆ เพื่อความเข้าใจและเห็นภาพ
.
.
.
- ก่อนอื่น เรามาดูกันดีกว่า ว่าพระคัมภีร์มองเรื่อง “คำพูด” กันไว้ว่ายังไงบ้าง…
1. เปาโลไม่เห็นด้วยกับคำหยาบคาย (อฟ 4:29)
2. ยากอบ บอกว่า ใครคุมลิ้น (คำพูด) ได้นี่สุดยอดเลย เพราะ ลิ้นชอบทำให้มนุษย์ทำบาป (ยก 3:2-11)
3. พระเยซู บอกว่า สิ่งซึ่งออกมาจากปากนั่นแหละ ที่สะท้อนความชั่วของมนุษย์! (มธ 15:11)
- จะสังเกตเห็นได้ว่า พระคัมภีร์ “ซีเรียส” กับเรื่องคำพูดมาก และชัดเจนว่าพระคัมภีร์ “ต่อต้าน” คำหยาบคาย #พูดหยาบคายคือทำบาป #เลิกพูดกันเถอะ
- คนส่วนมากจะสอนกันถึงแค่นี้ครับ คือ
“พูดคำหยาบคาย = ความบาป”
ซึ่งก็ถูกต้องนะครับ
เพียงแต่เขาอาจมองข้ามบางประเด็นที่น่าขบคิดและสำคัญไป นั่นก็คือ
“อะไร คือ คำหยาบคาย?”
- บอกก่อนเลยว่า คำหยาบคายเป็นอะไรที่หาคำจำกัดความยากมากๆครับ แม้แต่ระดับราชบัณฑิตยสถาน ก็ยังไม่ได้ระบุอย่างชัดเจนว่าคำไหนบ้างที่เป็นคำหยาบคาย
- เป็นเพราะโดยธรรมชาติแล้วภาษาเป็นสิ่ง “ไม่ตาย” ซึ่งมีการ “เปลี่ยนแปลง” ตลอดเวลา นั่นคือ เมื่อเวลาผ่านไป ความหมายและระดับภาษาอาจเปลี่ยนไป เราจึง “ไม่สามารถบัญญัติ” ได้ว่าคำนี้เป็นคำสุภาพนะ เพราะเมื่อเวลาผ่านไป คำสุภาพนั้นอาจจะถูกนำมาใช้เป็นคำหยาบคายก็ได้
- เช่น คำว่า “กู” ในสมัยพ่อขุนรามก็เป็นภาษาสุภาพที่คนไทยภาคภูมิใจ แต่ช่วงเวลาผ่านไปจนถึงยุคที่มีการปฏิรูปภาษา (ร.4 และ จอมพล ป.) คนเริ่มเรียกตัวเองว่า “ผม” “ฉัน” “ข้าพเจ้า” คำว่า “กู” ก็เริ่มกลายเป็นคำหยาบคายไปซะงั้น ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เป็นคำสุภาพมาโดยตลอด #อ่าวเห้ย #ไม่เหมือนที่เคยคุยกันนิหน่า
- จะสังเกตได้ว่า คำหยาบคาย ไม่ใช่คำที่ถูก “บัญญัติ” ไว้ แล้วมันจะเป็นคำหยาบตลอดไป พูดง่ายๆก็คือ คำหยาบไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่าคำอะไร แต่มันขึ้นอยู่กับปัจจัยรอบตัวหลายๆอย่าง เช่น กลุ่มผู้ฟัง เจตนา ความเหมาะสมของระดับภาษา
- พี่ซันไม่อยากให้น้องๆ ตีกรอบคำว่า “คำหยาบคาย” แคบเกินไป ยกตัวอย่างเช่น ถ้านักเรียนพูดกับอาจารย์ว่า “อาจารย์อย่าโง่สิครับ”
- ในประโยคนี้ ดูเหมือนจะใช้คำกลางๆทั้งหมด แต่จริงๆแล้วถือว่าหยาบคายมากครับ เพราะใช้คำไม่เหมาะสมในระดับภาษา (ไม่เหมาะสมที่จะคุยกับอาจารย์) และมีเจตนาแง่ลบ
- หลายครั้งเราหลีกเลี่ยงการใช้คำที่ดูเหมือนจะหยาบคาย แต่กลับใช้คำกลางๆทั่วไปแบบไม่ถูกกาลเทศะและมุ่งร้ายต่อผู้อื่น ส่วนตัวพี่เชื่อว่าคำพูดแบบนี้คือ “คำหยาบคาย” ที่พระคัมภีร์ต่อต้านครับ (อฟ 4:29)
- ในทางตรงกันข้าม ถ้าเราไปเจอพระสงฆ์สอนว่า “ตัวกู ของกู” จะสังเกตได้ว่า “กู” ในที่นี้ไม่ได้สร้างความรู้สึกหยาบคายเลย ดังนั้น คำที่ดูหยาบคายแท้จริงแล้วอาจไม่หยาบในบางสถานการณ์ก็ได้ #ดูกลุ่มผู้ฟัง #ดูเจตนา #ดูระดับภาษา